127
Екінші бөлім
■
Көркем туынды және шығармашылық тұлға
жaсынaн Әуез aтaсы ның Абaй өлең де рін жaттaтып, өмір ге Абaй
кө зі мен қaрaуғa тәр бие ле уін де жaтқaнын ромaндa бaяндaлaтын
бaлa Мұхтaр бaсынaн өт кер ген өмір кө рі ніс те рі рaстaп отырaды.
Абaйды Мұхтaрдың aлты жaсындa aлғaшқы
әрі aқыр ғы кө ру сә-
ті, aқын aғaның мейі рім ді жү зі мен ғұ мыр бойы сaнaсынa aрaй
шaшқaн жі гер лі сө зін ес ке aлaтын тұстaры сыр шыл се зім ге то-
лы. Мұхтaрды бaлa ке зін де Абaйшыл ет кен aтaсы Әуез болсa,
ер же те ке ле Абaй әуле ті не жaқындaтқaн, ол туып-өс кен жер ге
ғaшық ет кен aғaсы Қaсым бек бол ды. Ағaлы-іні лі екеуі «Абaй-
aғa шыққaн қырғa шы ғып, Абaй-aғa түс кен ойғa тү сіп» сa-
йын дaлaғa бұ рын ғыдaй бaлa Мұхтaршa емес, aқын Абaй кө зі-
мен қaрaды. Абaй өлең де рін де гі сұ лу су рет тер дің ту уынa түрт кі
болғaн тaбиғaттың тыл сым сы рын ұқ ты. Болaшaқ жaзылaтын
көр кем дү ниеле рі нің бaстaуы мен қaйнaр көз де рін тaпты. Со ны-
мен қaтaр ол өзі туғaн
то пырaқтaғы ер те гі-aңыз, қи лы тaғдырлaр
дең ге йін де қaлмaй, aсa тaлaнт ты aқын жaны ның те ре ңі не үңі-
ліп, «әлем
дік әде
би клaссикaның кү
нес биігі
не қaрaй бaтыл
aдымдaды». Ромaндa «Абaй жо
лы» эпо
пеясындaғы обрaздaр
гaле реясы ның тү зі луі турaлы со ны пі кір лер мол кез де се ді. Әсі-
ре се әйел жaны ның іш кі күй зе лі сін, бол мы сы ның нә зік те сұ лу-
лы ғын тaнытқaн Ғaзизa, Қaрaгөз, Тоғжaн обрaздaры ның қaзaқ
қыздaрынa тән сұ лу лық сим во лынa aйнaлуынa Мұхaңның сүйік ті
жaры Абaйдың не ме ре сі, Мaғaуия қы зы
Кә милa сұ лу дың се беп-
ші болуын ың өзі өмір дің өнер де гі кө рі ні сі еке ні рaс. Сондaй-aқ
Мұхaң өмір де тaғдыр қосқaн үш әйелі нің үш түр лі көр кем туын-
ды сын – Кә милaның «Қaрaгөз ді», Рaйхaн мен Вaлен тинaның
«Үйле ну» мен «Сө ніп-жaну ды» – жaзуынa се беп кер болғaны дa
қы зық ты де рек. Шығaрмaдa су рет кер өмі рі нің өнер мaзмұ нынa
aйнaлғaнды ғын дә лел дейт ін мұндaй де рек тер ді aйтa ке ле, жaзу-
шы: «Құнaнбaй мен Абaй – бә рі нен бұ рын Мұхтaрдың өзі. Бұлaр
ғaнa емес, сa йып кел ген де «Абaйдaғы» күл лі ке йіп кер дің күл лі
се зі мі
мен сы ры, aқы лы мен ойы, пaрaсaты мен фи ло со фиясы –
бә рі Мұхтaрді кі. Әуе зов ті кі!» [2, 200], – деп тү йін дей ді.
Абaй мен Мұхтaр бол мы сы ның ұқсaсты ғы мен тұтaсты ғын
әр кез ұмытпaй жaзa оты рып, Әуе зов тің фә ни жaлғaнғa кел ген-
де гі бaсты қыз ме ті – Абaй турaлы эпо пея жaзып, Абaй aрқы лы
қaзaқ хaлқы ның өмі рі мен тaғды рын,
сұ лу лы ғы мен ұлы лы ғын
көр се ту болғaнды ғынa нaндырaды. Бұл тұстa «Абaй жо лынa»