Жазба жұмысының дамуы.
Қосалқы тарихи пәндер деп түп деректердің сыртқы сыни мәселелерін шешуге бағытталған арнайы зерттеу облысы және әдістері мен техникалық тәсілдері пәндерді атайды. Қосалқы тарихи пәндер қатарына палеография – жазба ескерткіштердің сыртқы белгілерін және солармен байланысты әріп графикасын, жазу материалдарын, өрнектеу ерекшеліктерін, метрология – ұзындық, аудан, салмақ өлшемдерін, хронология – уақыт есептеу жүйесін, нумизматика – монеттерді, олардағы жазуларды және ақша белгілерін, сфрагистика – мөрлерді, геральдика – елтаңбаларды, генеалогия – адам шежіресін зерттеумен айналысатын қосалқы тарихи пән салалары жатады. Қосалқы тарихи пәндер саласындағы алғашқы ғылыми зерттеулер ХҮІІІ ғ. шығармаларында кездеседі. Палеография мен геральдика элементтеріне В.Н.Татищев баса назар аударды. Палеография, сфрагитика, хронология бойынша мәліметтер Н.И.Новиков шығармаларында келтіріледі. Бірақ палеография, метрология, хронология, сфрагистика, нумизматика, ономастика туралы түсінік тек ХІХ ғ.дамиды. ХІХ ғ. І жартысында қосалқы тарихи пәндер сипаттаушы пән ретінде ғана дамиды.
Қосалқы тарихи пәндер қатарындағы палеографияның мақсаты мен міндеттері. Палеография мәліметтерін тарихи зерттеу процесінде қолдану. Қолжазбаның дұрыстығын немесе жалғандығын анықтау; қолжазбаның шыққан уақытын даталау.
Палеографияның қосымша пән ретінде қалыптасуы. Палеографияның терминологиясы және зерттелу деңгейі. Жазу мен санау жүйесінің тарихы. Көне жазба ескерткіштерді зерттеудегі палеографияның қызметі.
Жазба жұмысының түрлері.
Диктант, мазмұндама, шығарма
3. Сандардың жазылуы.
1710 жылы азаматтық шрифтерді енгізу орыс жедел жазуын дамытуда жаңа кезеңнің негізін қалады, мұның өзі осы заманғы жазуға барған сайын жақындай түсті. Бұл жазуға тән белгілер — жеке әріптердін, жазылуын унификациялап, оңайлату, қысқарту, ал XVIII ғасырдың аяғынан бастап, шалып жазылатын әріптердің жойылуы сөздерді байланыстырып жазу, тексті қатаң ереже бойынша, сөздер мен сөз тіркестеріне бөлу және бас әріптерді қолдану.
Достарыңызбен бөлісу: |